Helemaal under de mudder!
15-06-2022 | 15:03 Uur
Lief Lezer,
Afgelopen zondag was het dan zover, na 100 dagen was het tijd om dat modder parcour over te glijden! Met een kleine vertraging (lees: een ruim uur file voor de parkeerplaats) hadden wij eigenlijk onze starttijd gemist, maar geen stress want we konden gewoon de volgende nemen! Om 12.50 stonden wij in het startvak, klaar om de obstacle run te trotseren. Het begon met de trap oplopen in haarlemmermeer en na nog wat droge hindernissen kwamen wij aan bij een slootje. Vanaf hier begon het geglibber en geglijd. Na de sloot kwamen wij op een pad waar een laag modder op lag, een beejte zoals natte klei. Glibberend gingen wij door en kwamen wij bij de echte eerste zware hindernis, namelijk een schuine muur over. Omdat wij al een beetje aan het einde van de dag waren, was alles bemodderd en nat, dus we gleden zo weer naar beneden... Een lieve jongen heeft ons uiteindelijk omhoog geholpen. Hierna werd het tijgeren tijd, glibberend op ons buik. Onze persoonlijke MyrthieClaire (zie het concept Marie Claire voor meer uitleg op google), dacht dat het een leuk plan was om haar shirtje een beetje op te knopen (want Fashion over Functionaliteit). Hierdoor ving de rand van haar broek een extra laagje modder, dat was echt een goed idee toch MyrthieClaire? Later kwamen wij aan bij de "sizzler", weer een tijgerbaan, maar deze was helaam met stroomschokken. Toen wij hoorden hoe hard deze schokken waren, besloten wij collectief dit niet te doen en de tijgerbaan zonder schokken te gebruiken. En hop weer door over de klei modder!
Myrthe en Tessa stonden nog te lachen om een jongen die van top tot teen onder de modder zat, deze stond verderop op de baan en zij begrepen niet hoe hij nou zó vies kon zijn. Tot zover was alleen het tijgeren een beetje echt vies, maar daar werd je niet zo enorm vies van. Dit gelach verdween snel toen het besef kwam en wij de zogeheten 'trenches' zagen. Heuvel, water kuil, heuvel, water kuil etc. Dit werd een hoop geglijd zagen we al aan de andere deelnemers. Tessa zag een man naast haar tot ongeveer zijn knieën in het water staan, zo diep kon het toch niet zijn? Helaas gleed zij een beetje uit, zo het water in tot haar nek, ja het was echt zo diep... De rest gleed er snel achteraan, het was lachen gieren brullen en 1 grote hilarische poging om over de volgende heuvel te komen. Wij willen alle mannen die ons hieroverheen geholpen hebben alvast bedanken, zonder jullie lagen wij daar nu nog. Bij de laatste modderpoel gleed er iemand achter Ylana uit, maar deze maakte een soort grote plons waardoor ook zij nu van top tot teen vies was. Wij zaten allemaal "helemaal under de mudder" zoals Jochem Meyer dat mooi kan zeggen (zie foto). Hierna kwam het ijswater bad, maar gelukkig viel dit reuze mee.
Toen kwam de giga glijbaan, en wat ging deze hard!!!! Wij vlogen het meer in, water kwam in neuzen en oriëntatie was verdwenen, maar wat een adrenaline kick was dit! Wij gingen zelfs gewoon nog een keertje en spoelden vanzelf weer helemaal schoon. Op naar het laatste stukje waar wij over 'monkeybars' gingen, elkaar op de rug namen, een muurtje over (ook hier bedanken wij graag de andere deelnemers voor een voetje omhoog) en als laatste de pipe runner. Deze viel echt ontzettend mee, hier hebben we dan ook flink voor geoefend. Hand in hand renden wij de finish over, waar onze namen werden omgeroepen en wij hoorden "Tessa, Myrthe, ..., ..., en Coco zijn ook binnen!". Wij nemen het hem niet kwalijk, Niamh is ook gewoon een lastige naam en vergt wat extra verwerkingstijd, en Ylana die daarnaast rende werd er niet makkelijker op. Een koud biertje (0.0 uiteraard) stond ons op te wachten en wij hebben een mooi shirt als aandenken gehad.
Het was een hysterisch, hilarisch en een geweldige middag, met veel gelach, wat aangemodder hier en daar en leuke uitglijders. Moe maar voldaan gingen wij weer op huis aan om de modder uit ons haar en uit onze oren te wassen. De volgende dag namen we de schade op, goede spierpijn, een flink aantal blaren en wat mooie blauwe plekken. Ondanks dit vonden wij het enorm leuk en zouden zo weer mee doen! En wat een bedrag hebben wij opgehaald zeg, 2271! Dit hadden wij van te voren nooit kunnen bedenken en wij zijn iedereen enorm dankbaar die hebben gedoneerd, gesponsord, ons aangemoedigd hebben en onze actie hebben verspreid. Hier stopt ons sport avontuur niet, want sommigen hebben hier weer een gewoonte van weten te maken. En wellicht lief lezer, rollen wij volgend jaar wel nog een keer over de MudMasters baan!
Liefs de Mucho (Modder)Maisjes,
Coco, Myrthe, Niamh, Tessa & Ylana
ps. Hier zijn wat sfeerbeelden, geniet ervan.
